Jaap van der Hoest
Natuur door een prismaloep
Achter het bollend glas
De transparantie vergroot
en alles lijkt overdreven.
De nerven van het bloemblad,
meeldraden en stampers,
details, zij komen tot leven.
Eerst oog voor het geheel, vaag,
er was alleen maar een totaal.
Een stadium is nu verlaten.
worden vlekken ontsluierd.
Het leven is fijn.
Niets is er zonder
deeltjes. Daaruit bestaan
ook wij, eigenwijze mensen.
en verheldert het leven.
Eerst het slechte zien ontkend,
niet aangenomen wat werd gegeven.
Nu is er zichtbaarheid.
En de schellen vallen jubelend
van ontvankelijk geworden ogen.